Uygulama katmanında veriler aktarılır ve parçalara ayrılır. Bir UDP segmentine (parça) datagram denir. TCP segmentine (parça) segment denir. Bir UDP başlığı kaynak ve hedef (bağlantı noktaları) sağlar. TCP başlığı kaynak ve hedef (bağlantı noktaları), sıralama, alındı bildirimleri ve akış kontrolü sağlar. Hedef ana bilgisayarda, veriler uygulamaya aktarılana kadar bu işlem tersine çevrilir. Şekil 4-9 bir örnek vermektedir.
Bazı uygulamalar büyük miktarda veri iletir – bazı durumlarda birçok gigabayt. Tüm bu verileri büyük bir parça halinde göndermek pratik olmayacaktır. Büyük bir veri parçasının gönderilmesi dakikalar hatta saatler sürebilir ve aynı anda başka bir ağ trafiği iletilemez. Ayrıca, aktarım sırasında hatalar meydana gelirse, tüm veri dosyası kaybolacak veya yeniden gönderilmesi gerekecektir. Ağ aygıtları, aktarılırken veya alınırken bu kadar veri depolayacak kadar büyük bellek arabelleklerine sahip olmaz. Segmentin boyutu ağ teknolojisine ve kullanımdaki belirli fiziksel ortama bağlı olarak değişir.
Uygulama verilerinin bölümlere bölünmesi, verilerin ortam sınırları içinde iletilmesini ve farklı uygulamalardan gelen verilerin ortam üzerine çoğullabilmesini sağlar. TCP ve UDP segmentasyonu farklı şekilde ele alır.
TCP’de her bölüm üstbilgisi bir sıra numarası içerir. Bu sıra numarası, hedef ana bilgisayar üzerindeki taşıma katmanı işlevlerinin, parçaları aktarıldıkları sırayla yeniden birleştirmelerine olanak tanır. Bu, hedef uygulamanın verileri gönderenin amaçladığı biçimde almasını sağlar.
UDP kullanan hizmetler uygulamalar arasındaki konuşmaları da izlese de, bilgilerin iletilme sırası veya bir bağlantıyı sürdürme ile ilgilenmezler. UDP başlığı bir sıra numarası içermiyor. UDP daha basit bir tasarımdır ve TCP’den daha az ek yük oluşturur ve bu da verilerin daha hızlı aktarılmasını sağlar.
Farklı paket ağ üzerinden farklı yollar alabileceğinden, bilgi iletilenden farklı bir sırada gelebilir. UDP kullanan bir uygulama, verilerin gönderildiği sıraya ulaşmayabileceği gerçeğini tolere etmelidir.